ఆడవారి నోట నువ్వు గింజ నానదు అనే సామెత ఎలా వచ్చిందో తెలుసా?

September 11, 2007

MAHESH
భారత యుద్దం ముగిసిన తరువాత ధర్మరాజు మరణించిన తన బంధు మిత్రులందరికీ పితృకార్యం చేస్తున్నాడు. ఆ సమయంలో కుంతీదేవి కర్ణుడికి కూడా పితృకార్యం నిర్వహించమని ధర్మరాజుకు చెప్పింది. ఆమె అలా కోరడానికి కారణమేమిటని ధర్మరాజు ఆమెను ప్రశ్నించాడు. అప్పుడు కుంతి తాను కన్యగా వున్నపుడు సూర్యుడి వరం వలన కర్ణుడు తనకు పుట్టిన సంగతి తెలిపింది. ఆ విషయం తెలిసిన ధర్మరాజు ఎంతో దుఃఖించాడు. కర్ణుడు ఆమెకు తమకంటే ముందుగా పుట్టిన కారణంగా అన్న అవుతాడని, అతడిని తమ చేతులారా చంపామని ఎంతో బాధ పడ్డాడు. అతడికి కుంతిపై విపరీతమైన కోపం వచ్చింది. ఆ విషయం ముందేచెప్పివుంటే అతడితో తమకు వైరం వుండేది కాదని, అసలు భారత యుద్డం సంభవించేదే కాదని పలికి ఆమె ఆ రహస్యం అంతకాలంగా దాచబట్టే ఈ దుష్పరిమాణం ఏర్పడిందని చెప్పి “ఇకపై స్త్రీల నోట రహస్యం దాగదు” అని శపించాడు. ఈ భారత గాధ ఆధారంగానే “స్త్రీల నోట నువ్వు గింజ నానదు” అనే సామెత వాడుకలోకి వచ్చింది. నువ్వుగింజ నానడానికి ఎంతోసమయం పట్టదు. అటువంటి నువ్వుగింజ నానే సమయం స్త్రీలు తమ నోట ఇవ్వరని అర్ధం. స్త్రీలు నిరంతరం ఏదో విషయం మాట్లాడతారని, మాట్లాడక ఊరకనే వుండలేరని దీని భావం. కాని సామాజికంగాను, వైజ్ఞానికంగాను స్త్రీలు అభివృద్ది చెందుతున్న ఈ కాలంలో ఈ సామెతకి అర్ధం వుండదని చెప్పవచ్చు.
Posted by p.v.mahesh kumar at 10:26 AM
Labels: P.V.MAHESH KUMAR

నా చిన్ననాటి కొన్ని మరిచిపోలేని మధుర జ్ఞాపకాలు.

MAHESH

నన్ను రోజు నాన్న స్కూల్ లో వదిలి రాగానే మళ్ళీ ఏదో ఒక వంక పెట్టుకొని తిరిగి ఇంటికి వచ్చేదాన్ని.మొదటి రోజుల్లో నేను సరిగా స్కూల్ కి వెళ్ళకపోయేదాన్ని.తర్వాత ప్రతి రోజు నిద్రలో లెక్కలు, ఇతర పాఠ్యాంశాలు కలవరించేదాన్ని. ఇప్పటికి నాన్న గుర్తు చేసి చాల నవ్వుతారు ఆ విషయాలు చెబుతూ.నేను హాస్టల్ నుండి సెలవులకి ఇంటికి వచ్చిన ప్రతీసారి నన్ను అమ్మ,నాన్న చాలా ప్రేమగా చూసేవారు.వాళ్ళు నాకు ఎప్పుడూ ఫ్రెండ్స్ లాగా ఉండి నాతో అన్ని షేర్ చేసుకునేవాళ్ళు.నాన్న,నేను కలసి జగిత్యాల్ కి వెళ్ళి చాలా సినిమాలు చూసేవాళ్ళము.అమ్మ ఎప్పుడూ నాన్నకి తెలియకుండా నాకు డబ్బులు ఇచ్చేది.చిన్నప్పటినుంచీ తమ్ముడిని, నన్ను ఎక్కువగా ప్రేమగా పెంచింది అమ్మమ్మ, తాతయ్యలు.వాళ్ళు ఇద్దరు మాతో పాటే ఉంటారు.నానమ్మ,తాతయ్య వాళ్ళు కూడ చాలా ప్రేమ చేసేవాళ్ళు.నేను వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళినప్పుడళ్ళా నాకు డ్రెస్స్ కొనుక్కోవడానికి డబ్బులు ఇచ్చేవాళ్ళు.నాన్న మరియు ఒక అంకుల్ రోజు రాత్రి చాల కథలు చెప్పేవాళ్ళు.తమ్ముడిని, నన్ను బాగా నవ్వించే వాళ్ళు ఏదో ఏదో చెప్పి. కాని ఇప్పుదు ఆ అంకుల్ ఈ లోకం లో లేరు.అది చాలా భాధకరమైన విషయం.ఇంకా నాకు ఎక్కువగా నవ్వు తెప్పించే విషయం ఏంటంటే నేను ఎప్పుడు మా ఇంట్లో కూరలు తినకుండా పక్కింట్లోవి తినేదాన్నంట. కాని ఇప్పుడైతే అమ్మ చెసిన ప్రతీది నాకు చాలా ఇష్టం.ఇంకా రోజు ఊరికి వెళ్తున్నా అని బ్యాగ్ సర్దుకొని ఇంట్లో నుండి వెళ్ళేదాన్నట.నేను స్కూల్ నుండి ఒకసారి తిరిగి వస్తుంటే ఒక చిన్న కాలువలో నేను, నా టిఫిన్ బాక్స్ కొట్టుకు పోయాము.అప్పుడు నా చిన్ననాటి స్నేహితుడు ఒకరు కాపాడారు.అదైతే భలే నవ్వు వస్తుంది నాకు.చిన్నప్పుదు డ్యాన్స్ కూడ చేసాను స్కూల్లో.నాకు ఇష్తమైన మా చిన్నప్పటి పంతులు పేరు కిషన్ రావ్. నేను ఇప్పుడు ఇక్కడ ఉన్నానంటే, ఇలా చదువుకోవడానికి కారణం అతను నాకు చేసిన భోదనే.
Posted by p.v.mahesh kumar at

హనుమాన్ చాలీసా

Mahesh
September 11, 2007

దోహాశ్రీ గురుచరణ సరోజరజ,నిజమనముకుర సుధారబరణౌ రఘువర విమల యశ,జోదాయక ఫలచారబుద్దిహీన తనుజానికై సుమిరౌ పవన కుమారబలబుధ్ధి విద్యాదేహు మోహిం హరహు కలేశ్ వికార
1.జయహనుమాన జ్ఞాన గుణసాగర జయకపీశ తిహులోక ఉజాగర
2.రామదూత అతులిత బలధామ అంజనీపుత్ర పవన సుతనామ
3.మహావీర విక్రమ బజరంగీ కుమతినివార సుమతికే సంగీ
4.కంచన వరణ విరాజసువేశ కానన కుండల కుంచిత కెశా
5.హాథ వజ్ర ఔద్వజా విరాజై కాంథే మూంజ జనేవూ సాజై
6.శంకర సువన కేసరి నందన తేజ ప్రతాప మహాజగ వందన
7.విద్యావాన గుణి అతిచాతుర రామకాజ కరివేకో ఆతుర
8.ప్రభుచరిత్ర సునివేకో రసియా రామలఖన సీత మన బసియా
9.సూక్ష్మ రూప ధరి సియహిదిఖావ వికటరూప ధరి లంక జరావ
10.భీమరూప ధరి అసుర సమ్హారే రామ చంద్రకే కాజ సవారే
11.లాయ సజీవన లఖన జియాయే శ్రీ రఘువీర హరషి వురలాయే
12.రఘుపతి కీన్హీ బహుత బడాయి తుమ మమ ప్రియ భరత హి సమభాయి
13.సహస వదన తుమ్హరో యశగావై అసకహి శ్రీపతి కంఠలగావై
14.సనకాదిక బ్రహ్మాది మునీశా నారద శారద సహిత అహీశా
15.యమ కుభేర దిగపాల జహాతే కవికోవిద కహి సకై కహాతే
16.తుమ ఉపకార సుగ్రీవహిం కీన్హా రామ మిలాయ రాజపద దీన్హా
17.తుమ్హరో మంత్ర విభీషణ మానా లంకేశ్వర భయే సబ జగజానా
18.యుగ సహస్ర యోజన పరభానూ లీల్యో తాహి మధుర ఫల జానూ
19.ప్రభుముద్రికా మేలిముఖ మహీ జలధి లాంఘిగయే అచరజ నాహీ
20.దుర్గమ కాజ జగతకే జేతే సుగమ అనుగ్రహ తుమ్హరే తేతే
21.రామ దు ఆరే తమ రఖవారే హోతన ఆజ్ఞా బిను పైసారే
22.సబ సుఖ లహై తుమ్హారీ సరనా తుమ రక్షక కాహూ కో డరనా
23.ఆపన తేజ సమ్హారో ఆపై తీనోం లోక హాంకతే కాంపై
24.భూత పిశాచ నికట నహి ఆవై మహావీర జబనామ సునావై
25.నాశై రోగ హరై సబ పీరా జపత నిరంతర హనుమత బలవీరా
26.సంకట సే హనుమాన చుడావై మన క్రమ బచన ద్యాన జోలావై
27.సబ పర రామ తపస్వీ రాజా తినకే కాజ సకల తుమ సాజా
28.ఔర మనోరథ జోకో ఇలావై నోయి అమిత జీవన ఫల పావై
29.చారో యుగ పరతాప తుమ్హారా హై పరసిద్ధ జగత ఉజియారా
30.సాధు సంతకే తుమ రఖవారే అసుర నికందన రామ దులారే
31.అష్ట సిద్ది నవనిధి కే దాతా అస వర దీన జానకీ మాతా
32.రామ రసాయన తుమ్హరే పాసా సదా రహో రఘుపతికే దాసా
33.తుమ్హరే భజన రామకో పావై జన్మ జన్మకే దుఖ బిసరావై
34.అంతకాల రఘుపతి పురజాయీ జహా జన్మ హరిబక్త కహాయీ
35.ఔర దేవతా చిత్తన ధరయీ హనుమత సేయు సర్వ సుఖ కరయీ
36.సంకట హరై మిటై సబవీరా జో సుమిరై హనుమత బలవీరా
37.జైజైజై హనుమాన గోసాయీ కృపాకరో గురుదేవకీనాయీ
38.జోహ శతబార పాఠకర జోయీ చూటహి బంది మహా సుఖ హోయీ
39.జో యహ పడై హనుమాన చాలీసా హోయసిద్ది సాఖీ గౌరీసా
40.తులసీదాస సదా హరిచేరా కీజైనాథ హృదయ మహడేరాదోహాపవనతనయ సంకటహరన మంగళ మూరతి రూప రామలఖన సీతాసహిత హృదయ బసహు సురభూప
Posted by Mahesh 9985100601 at 10:16
Posted by p.v.mahesh kumar at 10:16 AM

నా చిన్ననాటి కొన్ని మరిచిపోలేని మధుర జ్ఞాపకాలు.

September 11th, 2007

MAHESH

నన్ను రోజు నాన్న స్కూల్ లో వదిలి రాగానే మళ్ళీ ఏదో ఒక వంక పెట్టుకొని తిరిగి ఇంటికి వచ్చేదాన్ని.మొదటి రోజుల్లో నేను సరిగా స్కూల్ కి వెళ్ళకపోయేదాన్ని.తర్వాత ప్రతి రోజు నిద్రలో లెక్కలు, ఇతర పాఠ్యాంశాలు కలవరించేదాన్ని. ఇప్పటికి నాన్న గుర్తు చేసి చాల నవ్వుతారు ఆ విషయాలు చెబుతూ.నేను హాస్టల్ నుండి సెలవులకి ఇంటికి వచ్చిన ప్రతీసారి నన్ను అమ్మ,నాన్న చాలా ప్రేమగా చూసేవారు.వాళ్ళు నాకు ఎప్పుడూ ఫ్రెండ్స్ లాగా ఉండి నాతో అన్ని షేర్ చేసుకునేవాళ్ళు.నాన్న,నేను కలసి జగిత్యాల్ కి వెళ్ళి చాలా సినిమాలు చూసేవాళ్ళము.అమ్మ ఎప్పుడూ నాన్నకి తెలియకుండా నాకు డబ్బులు ఇచ్చేది.చిన్నప్పటినుంచీ తమ్ముడిని, నన్ను ఎక్కువగా ప్రేమగా పెంచింది అమ్మమ్మ, తాతయ్యలు.వాళ్ళు ఇద్దరు మాతో పాటే ఉంటారు.నానమ్మ,తాతయ్య వాళ్ళు కూడ చాలా ప్రేమ చేసేవాళ్ళు.నేను వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళినప్పుడళ్ళా నాకు డ్రెస్స్ కొనుక్కోవడానికి డబ్బులు ఇచ్చేవాళ్ళు.నాన్న మరియు ఒక అంకుల్ రోజు రాత్రి చాల కథలు చెప్పేవాళ్ళు.తమ్ముడిని, నన్ను బాగా నవ్వించే వాళ్ళు ఏదో ఏదో చెప్పి. కాని ఇప్పుదు ఆ అంకుల్ ఈ లోకం లో లేరు.అది చాలా భాధకరమైన విషయం.ఇంకా నాకు ఎక్కువగా నవ్వు తెప్పించే విషయం ఏంటంటే నేను ఎప్పుడు మా ఇంట్లో కూరలు తినకుండా పక్కింట్లోవి తినేదాన్నంట. కాని ఇప్పుడైతే అమ్మ చెసిన ప్రతీది నాకు చాలా ఇష్టం.ఇంకా రోజు ఊరికి వెళ్తున్నా అని బ్యాగ్ సర్దుకొని ఇంట్లో నుండి వెళ్ళేదాన్నట.నేను స్కూల్ నుండి ఒకసారి తిరిగి వస్తుంటే ఒక చిన్న కాలువలో నేను, నా టిఫిన్ బాక్స్ కొట్టుకు పోయాము.అప్పుడు నా చిన్ననాటి స్నేహితుడు ఒకరు కాపాడారు.అదైతే భలే నవ్వు వస్తుంది నాకు.చిన్నప్పుదు డ్యాన్స్ కూడ చేసాను స్కూల్లో.నాకు ఇష్తమైన మా చిన్నప్పటి పంతులు పేరు కిషన్ రావ్. నేను ఇప్పుడు ఇక్కడ ఉన్నానంటే, ఇలా చదువుకోవడానికి కారణం అతను నాకు చేసిన భోదనే.
Posted by p.v.mahesh kumar at 11:11 AM